Laatste
The Krakow Connection
Voorbijgaande zomerverhalen
Het was de tijd dat de warme zomerdagen geleidelijk overgingen in frissere nazomerse tijden vooraleer de herfst zou toeslaan. Dat de ochtenden een andere geur kregen alsof de wind van ergens anders kwam met meer zuurstof alsof de lucht meer puurheid bevatte. Hij struinde wat rond met heimwee in zijn gemoed zoals altijd wanneer hij zijn geluk niet kon delen met iemand. Hij stapte de boekenwinkel naar binnen maar deze keer niet om er rond te snuffelen tussen de boeken. Helemaal achteraan de winkel was er namelijk een deur, een uitgang die uitkwam op een patio. Een binnenplaats die een terras was van Café Czekolada. Je kon er heerlijke koffie en taart krijgen en natuurlijk warme chocolademelk. Hij nestelde zich in een hoekje waar hij rustig kon genieten van de omgeving. Zonde dat hij hier alleen zat. Vanuit zijn plekje keek hij timide rond met diep in hem de weltschmerz die hem zo weemoedig maakte en hij krabbelde wat woordjes in zijn moleskineboekje.
“Ik loop verloren in de overvloed van het dagelijkse ingewikkelde leven die mij voortdurend onrustig maakt omdat zo veel moet, zo veel kan, zo veel keuzes. Te veel in een mensenleven. Ik soes verder, ik dobber voort. Ik lanterfanter maar, zo doelloos, alleen maar verder gaan, voortgaan alleen.
Kleine tekstjes in mooie woorden verpakt, oorstrelend gefluister, een zachte aanraking en verstrengelde vingers. Vluchtige gevoelens zo ijl weggevlogen met de wind die je nooit kon pakken. Starend nietszeggend als die vluchtigheid je beroerde en je nog steeds afvragen wat liefde is. En als de rozen weer zijn uitgebloeid en de zomergeuren slechts een vleugje herinnering zijn komt weer de donkerte die je twijfels brengt. De tijd verbleekt de zelfgeschreven woorden en men vergeet wat je schreef. Memories, diep gekoesterd, enkel herinneringen voor jezelf, de rest is je al lang vergeten”.
Gedachten die afdwaalden in stilzwijgende dagdromen. Er passeerde een vleugje parfum langs hem die aarzelend bleef hangen in de lucht. Hij keek van waar het kwam en hij zag iemand glimlachen als hij haar opmerkte. Een schuchtere ontmoeting van voorbijgaande aard, het parfum loste op in andere geuren en zij was verdwenen.
de beeldenplukker 